100 JAAR DE VOLKSKRANT

/in /door

Vorige week vrijdag bestond De Volkskrant 100 jaar. Van harte. Ik lees hem/haar van jongs af. Fijne, goeie krant.
Het eeuwfeest wordt luister bijgezet met allerlei acties. In de laatste zaterdagkrant stonden honderd interviews met landgenoten. Van elke leeftijd een. Kort maar krachtig. Met fraaie portretfoto’s. Wat opviel was dat de honderd geïnterviewden overal in het land gevonden waren. Het jongetje Oos, dat vrijdag jl is geboren, woont in Badhoevedorp; op dezelfde dag is Jan uit Son en Breugel 100 geworden. En ook hadden ze een tweetal Tukkers op de korrel.
Meestal (ik schat 8 vd 10 keer) wonen de mannen en vrouwen die voor interviews of vraaggesprekjes in aanmerking in Amsterdam. Neem het vaak heel aangename zaterdagse magazine. Fotograaf des Vaderlands Jan Dirk vd Burg gaat bijna altijd voor zijn rubriekje het land in, de overige gesprekspartners voor de kleine en grote interviews, artikelen, rubrieken bevinden zich in Amsterdam. Daar wonen veel interessante mensen, dat weet ik uit ervaring en blijkt ook uit de artikelen, maar ook in andere delen van het land wonen er veel die zich mijns inziens lenen voor een plek in het magazine of voor een andere prominente of minder voorname plek in de krant.
Een betere verdeling, wat meer balans daarin zou wenselijk zijn. Niettemin was het plezierig dat al die Volkskrant-redacteuren voor de mooie bijlage van zaterdag jl het land ingetrokken zijn.

AANVOERDERSBANDSPONSOR

/in /door
Andermaal een lekker wedstrijdje gezien in de Veste gisteravond. Al scoren na een halve minuut en nog eens kort voor tijd, dat gaat er goed in bij de fans. FC Twente deed het tegen AZ. De thuisclub had een soort van onverzettelijkheid over zich en dat mogen we graag zien. Ja, AZ heeft veel goede spelers verkocht en vervolgens de opbrengst op de spaarbank gezet. Toch was het een lastige opponent. Uitslag 3-1. Twente deed het goed en staat zesde.
Paar details nog:
FC Twente had naast de elf basisspelers nog twaalf spelers op de reservebank zitten. Best veel.
De Man of the Match bestaat niet meer in de Veste. De beste man van het team heet voortaan Koning van de Wedstrijd. Ja, daar moest ik om lachen. Wie zou dat verzonnen hebben? Doelman Lars Unnerstall was deze keer de uitverkorene.
Nog iets nieuws: De FC heeft tegenwoordig een aanvoerdersbandsponsor. Goed bedacht toch.
Omdat je de naam vanaf de tribune niet kunt lezen op de bovenarm van Wout Brama, wordt de naam omgeroepen (Gilde Investors was het deze keer) en wordt het op de boarding vermeld.
Naar verluidt volgen binnenkort nog de keepershandschoenensponsor, de schoenveters van Van Wolfswinkelsponsor en de polsverbandsponsor van Zerrouki.
Niettemin, een aangenaam wedstrijdje. Ik ga binnenkort weer.

TERUG IN DE VESTE

/in /door
12 september 2021
Af en toe echoot deze zondag de wedstrijd FC Twente-Utrecht (1-0) nog in mijn hoofd. Het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik weer in de Veste was bij een wedstrijd. Voor het eerst sinds lange tijd bevond ik me voor de wedstrijd weer in die onbenullig harde muziek die dan uit de luidsprekers over onze hoofden uitgespuugd wordt. Schijnt erbij te horen. Omdat de mensen opgezweept moeten worden of zoiets. Onzin.
Voor het eerst sinds lange tijd hoorde ik weer de oeh’s en aah’s van de tribunes rollen en dat maakte het fijn er weer bij te zijn met al die duizenden fans.
Ik kijk nog altijd met kritische ogen. Dat sla je er ook niet meer uit. Als vanzelf beoordeel ik het niveau van de match, de kwaliteiten van de spelers en ook hun fouten. Ja, het was allemaal heel matig. De FC tegen Utrecht was een gevecht dat ontaardde in talloze overtredingen, waaronder een groot aantal onnodige. Scheidsrechter Gözübüyük zit een dag later nog na te hijgen. Hij moest ogen voor en achter hebben en zes antennes. Met name Adam Maher (heel goeie speler) was graag bereid om bij zijn rentree in de Veste de beuk erin te gooien. Sommige FC-spelers konden daar niet mee omgaan.
Het hoogtepunt was de winnende treffer van Pröpper, een van de betere spelers aan de zijde van de FC (foto). Er waren meer voldoendes, maar zeker is wel dat de aanvallers (inclusief aanvallende middenvelder Vlap) onder de maat waren, waarbij de jeugdige Rots het voordeel van de twijfel krijgt.
Toen mijn buurman in de 80ste minuut voorspelde dat het 0-0 zou blijven, orakelde ik dat het in de 91ste minuut 1-0 zou worden. Dat werd het. (Ik ga een loopbaan overwegen als voetbalprofeet.) Een douche van bierdruppels was het gevolg.
Na de vechtwedstrijd waren de mensen blij, enorm blij. En de FC-spelers ook. En dat was ook heel mooi om te zien. Ik ga binnenkort weer.
(foto fctwente)

HEB GEDULD

/in /door
30 augustus 21
Wat valt het tegen, de start van het eredivisie-seizoen vwb de verrichtingen van Heracles en FC Twente. Trainer Frank Wormuth van Heracles plande een bak vol oefenwedstrijden en desondanks heeft de ploeg pas één punt en is op dit moment nog bezig een spits te huren (Sierhuis) die een zeer karige staat van dienst heeft. Het lijkt een zwaar seizoen te worden, maar de afgelopen jaren hebben uitgewezen dat de Almeloërs meestal de boel wel op een rijtje krijgen.
FC Twente kocht en huurde nog steeds spelers toen het seizoen al begonnen was. Dat is nou eenmaal de makke van prof voetbalcompetities. Terwijl het spel alweer op de wagen is, kunnen er nog steeds spelers vertrekken of aangetrokken worden. Competitievervalsing van het zuiverste water. Maar dat terzijde.
Twente speelde zaterdag tegen Cambuur als een oude krant, maar kan door die voortdurende mutaties + een groot aantal blessures tijdens de voorbereiding simpelweg nog niet in vorm zijn. Ron Jans (foto) cs moeten nog sleutelen, moeten spelers inpassen zoals routinier Brama en al die nieuwkomers, zijn de juiste balans aan het zoeken en zullen wrsch pas na een wedstrijd of tien de juiste cadans gevonden hebben.
Ik zeg tegen de verbaasde n teleurgestelde fans van de Twentse eredivisieclubs: hou de moed erin en heb geduld.
(foto FC Twente)

RIP HARRY KAMPHUIS

/in /door
Enkele dagen geleden is Hengeloër Harry Kamphuis overleden. Zijn gezondheid liet de laatste jaren te wensen over. Hij is 83 jaar geworden.
In wielerkringen was Harry Kamphuis een bekende naam. Tientallen jaren was hij jurylid en vervulde op de finishlijn van criteriums en klassiekers alle denkbare functies. Aankomstrechter, secretaris, voorzitter, het ging Harry altijd goed af.
Harry is ook de oprichter van de Nacht van Hengelo, ergens in het begin van de zeventiger jaren. Als bestuurder van de Hengelose Wielervereniging De Tubanters oriënteerde Harry zich bij klassieke lokale profrondes in het zuiden en bedacht samen met enkele anderen de Nacht van Hengelo. Dat hij hoofd was van de gemeentelijke afdeling Grondzaken was daarbij een pre.
Talloze vedetten van het profpeloton kwamen op de eerste vrijdag van juni naar Hengelo. Harry was jarenlang voorzitter van het evenement. Hij bekeek het altijd met een zuinig, maar fier glimlachje, zoals hieronder op de foto met de Italiaan Basso.
De regionale krant wijdde ten onrechte geen aandacht aan het overlijden van wielerkenner, -organisator en -liefhebber Harry Kamphuis. Jammer, want ere wie ere toekomt. Maar goed, op FB kan het ook. Bij deze.

LAAT IK HET ZO ZEGGEN

/in /door
We hadden een sympathieke ondernemer op bezoek vanwege een eventuele aanschaf. Hij was aan het meten, uitleggen en adviseren. Maar al gauw registreerden mijn oren een stopwoord van de beste man. “Laat ik het zo zeggen” zei hij om de haverklap, waarna hij dan meestal de vorige zin herhaalde.
Ken je dat? Dat iemand om de zoveel woorden een bepaalde term laat vallen of een volkomen nutteloze uitdrukking?
Stopwoorden en -uitdrukkingen vallen mij altijd snel op. Wrsch heb ik er een speciaal antennetje voor. Ik kan ze van heel veel mensen uit mijn netwerk of van radio- en tv noemen. Het is geen verdienste, het is geen prestatie, het is nou eenmaal zo.
Een buurman van heel vroeger zei altijd om de andere zin: “Zak oe vertelln”
Een vroegere kennis zei vaak: “Is ni woar dan”.
Een ex-teamgenoot sprak in een gesprek zeker een keer of vijf de gerustellende woorden: “Dat maj wa weetn”.
Ik heb twee goeie bekenden die beiden herhaaldelijk de term “op ’n gegeven moment” gebruiken. Komt veel voor.
Ook “zeg maar” wordt veelvuldig gebruikt.
Een vrouw uit Delden gebruikte in elke zin het woord “eigenlijk”.
Ja “fucking”dit en “fucking” dat. Of “weet je” of “shit” en “hema goed” of “hema super” of “hema top”: bij velen liggen dit soort stopwoorden voor op de tong.
Wat zit hier achter, achter het gebruik van stopwoorden of -uitdrukkingen? Is het onzekerheid, is de woordenschat niet groot genoeg, dienen ze al pratende als een soort houvast?
Nieuwste stopwoord? Ik hoorde een jongeman nogal vaak het woord “oprecht”gebruiken. Dat is chill, sowieso. Het is z’n ding.
Laat ik het zo zeggen, dat is correct, maar hij had het zelf al niet meer in de gaten, geloof ik.

TUKKERS IN TOKYO

/in /door

6-8-2021
De Tukkers in Tokyo doen het goed. Niet allemaal, maar dat kan ook niet. Net niet in topvorm, een valpartij, pech of mentale problemen en de kansen op medailles zijn verkeken. De weergaloze Nijverdaller Jeffrey Hoogland won goud en zilver, Kirsten Wild en Willem Greve zijn op dit moment nog in de race voor een medaille.

In 1964 waren de Olympische Spelen ook in Tokyo. Drie Twentenaren waren er van de partij en alle drie gingen ze met een medaille naar huis. Ongekende score. Ze wonnen hun medailles op het water. Hengeloër Paul Hoekstra (foto), destijds woonachtig naast het voormalige Drienerschooltje, won als kanoër zilver in de K2 klasse, Almeloër Alex Mullink en Hengeloër Jan van de Graaff zaten in dezelfde roeiboot en wonnen brons op het onderdeel vier met stuurman.
Hoekstra was in ’64 een brave student van de Hengelose Rijkskweekschool. Terug uit Tokyo werd hij gehuldigd en iedereen sprak hem aan op straat. Enkele jaren later verhuisde hij naar Gent. Daar bleef hij kanoën en gaf hij training. Hij was ook nog een tijdje bondscoach van Nederland. Ik sprak hem voor de TCTubantia in 2004 en hij zei toen: ‘Ik ben er nu niet meer op gebrand de beste te zijn. Vroeger kon ik niet tegen verlies. Als ik verloor, voelde ik me even in mijn gat gebeten. Nu heb ik daar geen last meer van.’ Hoekstra is thans 76 en kanoot nog steeds.
Alex Mullink studeerde in Delft werd lid van Laga en was zo talentvol dat hij twee jaar later met de vier met stuurman naar de Spelen mocht. Na die bliksemcarrière bleef hij lang wonen en werken in het westen des lands (Rotterdam) en hij bleef roeien.
Hij vertelde me in 2004 dat Tokyo hem toentertijd enorm veel zelfvertrouwen had gegeven. ‘Wat je in de sport hebt gedaan, is ook toepasbaar in andere levensgebieden. Heel sterk in mezelf staan is een van de verworvenheden die ik daardoor heb gekregen.’
Sinds een tijdje woont de thans 76-jarige Mullink in Lochem en roeit nog drie keer per week met een aantal oud-internationals op de Berkel.
Oud-Hengeloër Jan van de Graaff zat in ’64 in dezelfde boot als Mullink. Ook hij studeerde op de TH in Delft en roeide bij Laga. Hij is inmiddels 76 en schijnt in de NoordOostpolder te wonen. En ook hij is nog steeds roeier.

KORTE BROEK OF NETJES?

/in /door
14-7-2021
We moesten de laatste tijd een paar keer in het Enschedese ziekenhuis zijn. Dat was lang niet gebeurd. Wat me opviel was de manier waarop vooral de mannen zich kleden als ze ten huidigen dage een afspraak hebben met een arts. Velen lopen in bermuda. Vrouw kleedt zich netjes aan, man gaat in (soms sjofele) korte broek. Kan dat wel? Hoort dat wel? Moet je je niet even keurig aankleden als je naar de dokter gaat?
Vanochtend zagen we een tamelijk gezette vader (circa 60 jaar) en een zoon (plm 30) beiden in korte broek richting de spreekkamer van de arts gaan. Het zag er niet uit. Zoon had ook nog een zonnebril op. En een pet. Alsof ze op de camping zijn. Of op de buurtbbq. Kan niet!!

Ik moet helaas zeggen dat het regelmatig gebeurt, hoewel deze perceptie zeker niet geldt voor onze medeburgers waarvan de (voor)ouders uit het Middellandse Zeegebied of Caraïbisch gebied afkomstig zijn. Zij hebben kennelijk nog ontzag voor de arts.

Oh ja, nog een eender geval. Een zeer goede kennis van mij vertelde dat op haar school onlangs tijdens wat warme dagen een stagiaire in een zg naveltruitje met (te) laag decolleté voor de klas had gestaan. Had ik wat van gezegd als ik directeur was. Overigens ben ik ook van mening dat de pabo daar iets van moet vinden. Zo stuur je je leerlingen toch niet op pad. Ouders zien dat ook. Past niet bij de status van een leerkracht. Ik vind het niet normaal. Kan niet. Toch?

TWENTSE NUCHTERHEID

/in /door
10-7-2021
Respect en hulde voor Björn Kuipers, de man die zondag in Wembley de EK-finale tussen Italië en Engeland gaat leiden. Hopelijk fluit hij een foutloze wedstrijd. De finale van het EK is een prachtige kroon op een buitengewoon fraaie loopbaan. Voor mij is Björn dé sportman van het jaar.
Ik herinner me nog de eerste wedstrijd die ik van hem zag. Dat was Telstar-Heracles, ergens in het begin van deze eeuw. Dat wil zeggen, ik zag hem pas ver in de tweede helft. Toen pas keek ik om mijn opstellingenpapier om te zien wie toch die kleine, parmantige scheids was. Oh verrek, dat is Kuipers, die jonge Oldenzaler die sinds kort in het profvoetbal actief is.
Wat dat wil zeggen? Dat hij goed floot. Een goed fluitende scheids zie je niet en hoor je nauwelijks.
Toen hij in de eredivisie ging fluiten, zag ik hem vaker. Onder andere eind december 2005 bij Heracles – Vitesse. In de eerste helft begon het te sneeuwen. In de tweede helft kon je geen lijn meer zien, maar Björn liet gewoon doorspelen. Staken heeft geen zin, dacht hij, laten we die wedstrijd gauw afmaken. Heracles was oppermachtig en won met 3-1.
Ik heb hem een paar keer mogen interviewen. In maart 2014 voor het voormalige weekblad De Roskam keken we samen oa terug op 2013 waarin hij met zijn collega’s Zeinstra en Van Roekel zeer goed gepresteerd had en overal ter wereld geprezen werd.
Hij zei daarover: ‘Ik kan echt zeggen dat ik daar altijd met Twentse nuchterheid op reageerde. Van roze wolken stappen wij zo weer af, hoe goed we ook gefloten hebben, hoe groot de zak vol complimenten na afloop ook was. We realiseren ons elke keer dat er al snel weer een volgende wedstrijd op de rol staat en ook dan moeten we weer scherp zijn. Zo ben ik opgevoed. Mijn vader en moeder hebben bijzonder hard gewerkt. Ik weet wat het is. Normaal doen is het devies.’
Later in 2014 floot team Kuipers op het WK in Brasil.
In het boek “Hoe mooi is Twente wel niet” (2019) zegt Kuipers:
‘Dat nuchtere in ons Twentse DNA komt me uiteraard als scheidsrechter goed van pas. We zijn niet hoogdravend. We zijn zeker trots op de dingen die we realiseren, maar we vinden het ook normaal dat we dat doen.’
Op de foto bij zijn reactie op de vraag hoe mooi Twente wel niet is, moest per se de plaatselijke Plechelmus Basiliek. De actiefoto (uit 2014) is van Eric Brinkhorst.
Laten we nogmaals hopen dat hij morgen opvalt door niet op te vallen.

De actiefoto (uit 2014) is van Eric Brinkhorst.

TWENTE ÉÉN GEMEENTE, zsm graag

/in /door
9-7-2021
Lezen we het eens van een andere partij. Twente één gemeente, dat zou stukken beter zijn dan de huidige situatie met 14. Hoe vaak heb ik het al gezegd.
In het boek “Hoe mooi is Twente wel niet” (2019) vroeg ik het aan 63 min of meer bekende Twentenaren.
Is het niet beter dat Twente één gemeente wordt?
Ja zeiden André Odding, Barbara Fransen, Gijs Westerbeek, Hennie Kuiper, Herman Dekkers, Herman Finkers, Hester Alberdingk Thijm, Jan Cremer, John van Zuidam, Marc Kapteijn, Marijke van Hees, Martha Riemsma, Regina Nieuwmeijer, Secil Arda, Wout Brama, Annie Schreijer-Pierik, Ton Schaap en Theo Hakkert. Niet de minsten, toch?
En zo kan ik er nog plenty noemen. Allemaal voorstanders van Twente één gemeente.

ZSM GRAAG.