In het boek Wegdammers III dat op 16 november gepresenteerd werd op een contactavond van Senioren Hengevelde, zijn de verhalen, interviews en reportages gebundeld die ik als medewerker van de website Wegdam Nieuws in de afgelopen zes jaren heeft gemaakt.  De verhalen gaan vooral over de historie van het dorp tussen 1945 en nu. Ik koos onder meer voor onderwerpen uit organisaties, instellingen en verenigingen die in de loop der jaren verdwenen zijn of binnenkort ophouden te bestaan. Dan raken ze niet in de vergetelheid zoals met zoveel fenomenen van vroeger is gebeurd. Hoe zat dat ook weer? Wie woonde daar in de vorige eeuw? Wat deden de jongelui van 60, 70 jaar geleden?
In 2012 verscheen al een bundel onder de noemer Wegdammers I en in 2016 volgde de bundel Wegdammers II.

Wegdammers III omvat 384 pagina’s. Het boek bestaat uit vijf delen.

= Elf grote Wegdamse gezinnen van tien kinderen of meer met oa de familie Jannink met zestien kinderen.
= Een terugblik op 50 jaar Zomerfeesten. Dit jubileum werd gevierd in 2017.
= Een terugblik op de periode tussen 1969 en 2001 toen de Gemeente Ambt-Delden een eigen burgemeester had.
= Verdwenen cafés. In en rond Hengevelde zijn in de loop der jaren vijf cafés verdwenen. Voordat ze vergeten zijn, door de schrijver nog eens in hun geschiedenis.
= Een aantal losse verhalen, reportages, columns met onderwerpen die eveneens teruggaan of juist om bepaalde redenen actueel zijn.

In 2017 produceerde ik (Gijs) het boek ‘Hoe mooi is Hengelo wel niet’. In dezelfde trant creëerde ik op de grens van 2019 en 2020 het vervolg onder de titel ‘Hoe mooi is Twente wel niet’. Dat de regio mooi is weten bezoekers en autochtonen, maar vaak ook zijn er twijfels over de ontwikkeling van het Twentse land, wekt de landelijke overheid de indruk dat onze regio heel erg ver van Den Haag en Amsterdam ligt en blijkt de bereikbaarheid van de regio niet goed geregeld te zijn. Om zekerheid en klaarheid te scheppen legde hij de vraag/stelling ‘Hoe mooi is Twente wel niet’ voor aan 63 bekende Twentenaren. Ook vroeg hij hen om een locatie/gebouw/gebied/object aan te wijzen voor een foto ter illustratie van hun denkbeelden over Twente. Ebo Fraterman uit Enschede maakte vervolgens die foto’s. Sepp Bader deed de vormgeving.
Hoe zit het nu met Twente, hoe mooi is deze regio wel niet? Dat staat in deel 1.
In deel 2 geven de 63 deelnemers antwoord op de vraag of het niet beter is dat Twente één grote gemeente is ipv de huidige veertien?
Dit mooi uitgevoerde boek geeft opheldering!

Omdat ik columns, verhalen en interviews maak voor de website Wegdam Nieuws, lag het voor de hand het gros van die bijdragen te bundelen. Er zijn oudere mensen die dat aangenamer vinden dan de artikelen te lezen op een computer en bovendien is het raadzaam om ze niet alleen online te bewaren, maar ook in boekvorm. Ik dook tussen 2013 en 2016 voor Wegdam Nieuws vooral in de geschiedenis van het dorp in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw en maakte achtereenvolgens een serie over de grootste ramp die het dorp trof, het bombardement in 1943, bezocht de nog in leven zijnde Indiëgangers of de familie van de intussen al overleden oud-militairen die de burgeroorlog in Nederlands-Indië aan den lijve hebben meegemaakt en maakte een reeks verhalen/reportages over de Goorsestraat in de jaren vijftig. Daarnaast plaatsten we achter in het boek nog een aantal andere verhalen en columns. 

Hieronder staan kortweg nog even de vier afzonderlijke delen beschreven:

BOMMEN OP HET DORP
De zeventiende juli viel in 1943 op een zaterdag. Het was oorlog, maar iedereen was aan het werk en de kinderen waren naar school, zoals toen nog de gewoonte was. Midden op de ochtend liet de Amerikaanse luchtmacht honderden bommen vallen, precies boven op de kleine bebouwde kom van Hengevelde. De ramp was niet te overzien. Zes doden, tientallen gewonden. Zeventig jaar na dato vertellen ooggetuigen over hun belevenissen op de rampdag en over andere gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog.

INDIËGANGERS
Nederland stuurde tussen augustus 1945 en eind ‘48 meer dan 100.000 soldaten naar Nederlands Indië. Zeventien jonge Wegdammers vertrokken naar de oorlog daar. De grote Nederlandse kolonie wilde onafhankelijk worden en dat moest tegengehouden worden, vond de regering in Den Haag. Ruim 6000 mannen sneuvelden, waaronder de Wegdammers Herman Rupert en Johan Velthuis. Van de vijftien anderen hebben sommigen zware dagen beleefd in het eilandenrijk. Een vijftal vertelt zelf over het avontuur, van de twaalf anderen doen familieleden dat, hoewel de meeste Indiëgangers niet mochten of konden praten over hun lotgevallen in Indië.

DE GOORSESTRAAT IN DE JAREN 50
In de jaren vijftig van de vorige eeuw had Hengevelde zich goed hersteld van de grote schade die de Tweede Wereldoorlog gebracht had. De Goorsestraat, daar waar het gros van de burgers van het dorp woonden, kwam tot leven. Winkels en cafés breidden uit, gezinnen werden groter, het Rijke Roomse leven bloeide. De afgelopen drie jaar bezocht ik – zelf ook Wegdammer – de 22 families die destijds aan de Goorsestraat woonden cq werkten.

Het boek sluit af met enkele andere verhalen, interviews en columns.

Het boek werd uitgeven door mijn eenmansbedrijfje Gijs Eijsink Teksten Et Cetera. De presentatie was op 14 november 2016 tijdens het jaarlijkse zomerfeestgala in de grote zaal van café-restaurant Assink. Ik bood daar het eerste exemplaar aan aan Marinus Kuipers, de toen 88-jarige godfather van het dorp Hengevelde.

 

Pas op 43-jarige leeftijd stopte de voetbalcarrière van de bekende keeper Sander Boschker. Hij ontwikkelde zich bij FC Twente van puber tot volwassen man en werkte gestaag aan zijn carrière als profvoetballer. De laatste jaren is de loopbaan van Sander tot volle ontplooiing gekomen. Hij leidde de club twee keer naar de KNVB-beker (in 2001 en 2011), was een van de pijlers van het elftal dat in het seizoen 2009-2010 de landstitel veroverde, voerde zijn ploeg aan in talloze Europese wedstrijden en was lid van de Oranjeselectie die in 2010  net naast de wereldtitel greep.
De Uefa, de KNVB en FC Twente publiceerden in 2014 lijstjes met keeper Sander Boschker op de eerste plaats. Niemand speelde pas op 39-jarige leeftijd zijn eerste interland voor Oranje, niemand voetbalde meer officiële wedstrijden voor dezelfde club, niemand stopte in een bekerfinale drie penalty’s achter elkaar en zo heeft de keeper uit Lichtenvoorde nog een paar records achter zijn naam staan.

Het levensverhaal van Sander bevat elf delen. Samen gingen de schrijver en hijzelf steeds terug naar de plek waar Sander een cruciaal moment of een belangrijke fase van zijn loopbaan beleefde. De bekende fotograaf Stefan Schipper reisde mee naar deze elf locaties. Daar schreef het verhaal zich vanzelf.

Clubtopscorer Blaise Nkufo schreef de proloog van het boek. Een door Sander samengesteld elftal van columnisten lardeert elk hoofdstuk met een persoonlijk woord. Het zijn Joop Munsterman, Jan van Halst, Hans van Breukelen, Kees Jansma, Leon ten Voorde, David Endt, Jeroen Grueter, Eddy van der Ley, Evert ten Napel, Marc van der Ley en Remco Regterschot.

 

In 2011 gaf TNT Post BV in samenwerking met de toenmalige Stichting Nationaal Wielermuseum postzegelboekjes uit over Nederlandse wielersuccessen. In zo’n boekje zaten de postzegels met daarop de beste renners van het land in verschillende categorieën zoals bijvoorbeeld de belangrijkste Nederlandse winnaars van klassiekers. Ik was gevraagd om daar teksten bij te maken.
Een eervolle opdracht die ik kreeg na een tip van Hennie Kuiper en die ik graag vervuld heb. Bij de presentatie in Valkenburg trof ik Arie den Hartog, een oud-renner van wie ik als jonge wielerliefhebber, fan was. Ik had een fijn gesprek met hem.