Het verzoek kwam mijn neef Arnold en zijn broers en zussen uit Holambra in Brazilië. Ze wilden graag een boek over het leven van hun vader. Al was het maar voor de kinderen en de kleinkinderen, zodat de verdiensten die hun grootvader Gerard Eijsink voor Holambra en de regio heeft gehad, in herinnering blijven. Maar vooral moesten zij weten wat voor mens hij was, thuis, op zijn werk bij de coöperatie en in zijn  vrije tijd. Hoe werkte hij, hoe ging hij met mensen om?
‘Het is goed dat zoveel mogelijk herinneringen aan hem voor onze kinderen en later voor onze kleinkinderen bewaard blijven’, zei Arnold, de oudste zoon van Gerard Eijsink. Hij werd op Holambra meestal Geraldão genoemd. Hij overleed in 1983 aan kanker op de leeftijd van 61 jaar. Geraldão was een geliefde en unieke pionier tussen de boeren van Holambra en in de verdere regio rond deze Nederlandse boerenkolonie.

Het boek was een privé uitgave van de familie Eijsink op Holambra. In het najaar van 2009 werd de biografie gepresenteerd. Theo Eijsink uit Arnhem, broer van Geraldão, kreeg uit handen van Arnold het eerste exemplaar aangeboden. Het boek bestaat uit een Nederlands talig deel en een door Antioneta van Aken in het Portugees vertaald deel. 

Een boek, geschreven in 2007, in opdracht van de directie van het 55 jaar oude Asito dat zich in die jaren heeft ontpopt tot een groot schoonmaakbedrijf dat overal in Nederland bekend is.
Om de uitstroom van verhalen en herinneringen te voorkomen heeft de directie besloten om ze, nu het nog kan, op te tekenen uit de mond van hen die zich cultuurdrager van Asito mogen noemen. Ongecensureerd en persoonlijk, waardoor uiteindelijk een kleurrijk beeld ontstaat van hoe het ging en gaat binnen het bedrijf.
De foto’s werden gemaakt door Stefan Schipper.
2007/2008 132 pagina’s

De weliswaar ietwat provisorische bundeling van de interviews met mijn  klasgenoten van de zesde klas is een hoogtepunt in mijn loopbaan. Het idee om alle klasgenoten van 1957 voor de zondagkrant te interviewen, leidde tot een mooi serie portretten van de mannen en vrouwen die destijds samen met mij in de laatste klas zaten van de dorpsschool in Hengevelde.
De serie begon met een interview met mevrouw Eijsink-Borre die we in de eerste en derde klas als juf hadden.
De geïnterviewde klasgenoten waren achtereenvolgens:
Rikie Broekkamp-Hobbelink, Willy Klein Nijenhuis-Blanken, Joep ten Thije, Hennie Michorius, Marietje Siemerink-Hartgerink, Truus Sander-Ottenschot, Harrie Lentelink,  Stienie Jannink-Wewer, Elly Assink, Bennie Hartgerink, Gerrit ten Dam, Ans Timmerman, Truus Groothuis-Ter Doest, Gerrit Averdijk, Marietje Thuinte-Ten Hagen, Rinie Homan-Hemel, Gerard Kuipers, Jos Hafkamp, Jan Rupert, Dinie Rotink-Waanders, Frieda Wassenberg, Annie Emaus-Spekreijse, Frans Rupert, Joke Diepenmaat-Brummelhuis, Gerhard ten Dam, Jan Kiezenbrink, Greetje Michorius-Roewen, Mieke Spenkelink-Escher.

Tonnie Pelle, Hermien Wiggers-Spekreijse, Johan Blokhorst, Wim Jannink en Ans Ordelmans-Pelle waren al overleden. Maar ook aan hen wijdde ik een artikel, waarin de echtgenoot of een ander familielid werd geciteerd.

Mijn  klas van ’57 is een eigen uitgave.
2005 – 44 pagina’s