JAARKAART

/in /door
Voor de tweede achtereenvolgende keer was ik als bezitter van een jaarkaart in de Grolsch Veste. Omdat ik niet meer in de actuele journalistiek werkzaam ben, wil ik voortaan niet meer onnodig een plek op de perstribune claimen en heb ik sinds kort een jaarkaart. Want de wederopstanding van FC Twente op de voet volgen, leek me een goede vrijetijdsbesteding. Echter, ik zag tegen Willem II en NEC twee zwakke partijen van de FC. Dat is niet bedoeling. Het is de bedoeling dat de FC in eigen huis dominant is, een fijn spelletje op de mat legt en elke bezoekende club de stuipen op het lijf jaagt. Dat wil ik zien voor mijn jaarkaart.
Tussendoor leer ik ook veel. Bijvoorbeeld dat je af en toe ineens in de benen moet. Bij een doelpunt van de thuisclub en bij het lied “Goa stoan aj veur….” Was ik niet gewend. Op de perstribune zit je stoïcijns het spel te volgen. Wie nam de corner? Wie tikte de bal door? Wie kreeg daar eigenlijk geel? Raakte de keeper de bal nog? Waarom zijn de bezoekers al een half uur sterker?
Even omschakelen. Terug naar de mindset van de tijd toen ik als jongen met mijn vader naar het Diekman ging. Al bestond het woord mindset toen nog niet.
(foto’s FC Twente)

PASVEER

/in /door
Mooi om te zien. Remko Pasveer, de keeper uit Hengelo die tegenwoordig het doel van Ajax verdedigt, stond er toen hij er moest staan. Tijdens de hogeschoolvoorstelling tegen Borussia Dortmund hield hij alles tegen wat hij tegen moest houden. Dat deed hij afgelopen zaterdag tegen Heerenveen ook al. Juist toen een aantal ex-collega’s van mij aan Pasveers stoelpoten begon te zagen, is hij in topvorm geraakt. Mooi om te zien nogmaals.
Overigens is de grote baas ook een Tukker, ja Erik ten Hag. Wat hij doet daar bij Ajax is fenomenaal. Stoer doorgaan waar je mee bezig bent en zie…..

THE FATHER

/in /door
15 0kt 2021
We waren bij The Father gisteravond. Schitterende film, een aanrader. Gaat over een dementerende man van ruim tachtig die in verwarring raakt over wat nog realiteit is en wat niet. Anthony Hopkins en Olivia Colman spelen de hoofdrol en zijn daarvoor alom geprezen.
Volle zaal. Veel vrouwen, slechts hier en daar een man. Snap ik niet. Is toch zeker ook een film voor mannen? Een vrouw in de rij voor mij vertelde vooraf dat ze alleen gekomen was, omdat je bij haar man niet met zo’n film moet aankomen. Snapte ik niet.

€ 2,85 GRAAG

/in /door
In het restaurant van het ziekenhuis bestelde ik koffie. De baliedienares hield een kopje onder een tapkraantje, gaf me vervolgens het dampende kopje en zei: “Melk en suiker et cetera staan om de hoek op tafel, € 2,85 graag.”
“Makkelijk verdiend”, dacht ik.
Twee minuten later bleek dat de koffie vrij gemakkelijk vergeleken zou kunnen worden met het water uit een spoorsloot. Ik liet driekwart kopje staan.
“Drinkt u die koffie nog op?” vroeg een kwartiertje later de jongeman die de tafels afruimde.
“Nee”, zei ik, “de koffie smaakt nergens naar.”
Hij grinnikte en nam de hele handel mee.
Een uurtje later zat ik er nog steeds, omdat ik moest wachten op iemand die behandeld werd. Ik bestelde aan de balie een rooibosthee. De medewerkster hield een kopje onder een tapkraantje en zei bij het aanreiken van het kopje heet water: “Het door u gewenste theezakje plus de suiker of zoetjes vindt u op de tafel om de hoek, € 2,45 graag.
“Makkelijk verdiend”, dacht ik andermaal.
Vijf minuten later ervoer ik dat het door mijzelf gefabriceerde kopje thee heerlijk was.”

100 JAAR DE VOLKSKRANT

/in /door

Vorige week vrijdag bestond De Volkskrant 100 jaar. Van harte. Ik lees hem/haar van jongs af. Fijne, goeie krant.
Het eeuwfeest wordt luister bijgezet met allerlei acties. In de laatste zaterdagkrant stonden honderd interviews met landgenoten. Van elke leeftijd een. Kort maar krachtig. Met fraaie portretfoto’s. Wat opviel was dat de honderd geïnterviewden overal in het land gevonden waren. Het jongetje Oos, dat vrijdag jl is geboren, woont in Badhoevedorp; op dezelfde dag is Jan uit Son en Breugel 100 geworden. En ook hadden ze een tweetal Tukkers op de korrel.
Meestal (ik schat 8 vd 10 keer) wonen de mannen en vrouwen die voor interviews of vraaggesprekjes in aanmerking in Amsterdam. Neem het vaak heel aangename zaterdagse magazine. Fotograaf des Vaderlands Jan Dirk vd Burg gaat bijna altijd voor zijn rubriekje het land in, de overige gesprekspartners voor de kleine en grote interviews, artikelen, rubrieken bevinden zich in Amsterdam. Daar wonen veel interessante mensen, dat weet ik uit ervaring en blijkt ook uit de artikelen, maar ook in andere delen van het land wonen er veel die zich mijns inziens lenen voor een plek in het magazine of voor een andere prominente of minder voorname plek in de krant.
Een betere verdeling, wat meer balans daarin zou wenselijk zijn. Niettemin was het plezierig dat al die Volkskrant-redacteuren voor de mooie bijlage van zaterdag jl het land ingetrokken zijn.

AANVOERDERSBANDSPONSOR

/in /door
Andermaal een lekker wedstrijdje gezien in de Veste gisteravond. Al scoren na een halve minuut en nog eens kort voor tijd, dat gaat er goed in bij de fans. FC Twente deed het tegen AZ. De thuisclub had een soort van onverzettelijkheid over zich en dat mogen we graag zien. Ja, AZ heeft veel goede spelers verkocht en vervolgens de opbrengst op de spaarbank gezet. Toch was het een lastige opponent. Uitslag 3-1. Twente deed het goed en staat zesde.
Paar details nog:
FC Twente had naast de elf basisspelers nog twaalf spelers op de reservebank zitten. Best veel.
De Man of the Match bestaat niet meer in de Veste. De beste man van het team heet voortaan Koning van de Wedstrijd. Ja, daar moest ik om lachen. Wie zou dat verzonnen hebben? Doelman Lars Unnerstall was deze keer de uitverkorene.
Nog iets nieuws: De FC heeft tegenwoordig een aanvoerdersbandsponsor. Goed bedacht toch.
Omdat je de naam vanaf de tribune niet kunt lezen op de bovenarm van Wout Brama, wordt de naam omgeroepen (Gilde Investors was het deze keer) en wordt het op de boarding vermeld.
Naar verluidt volgen binnenkort nog de keepershandschoenensponsor, de schoenveters van Van Wolfswinkelsponsor en de polsverbandsponsor van Zerrouki.
Niettemin, een aangenaam wedstrijdje. Ik ga binnenkort weer.

TERUG IN DE VESTE

/in /door
12 september 2021
Af en toe echoot deze zondag de wedstrijd FC Twente-Utrecht (1-0) nog in mijn hoofd. Het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik weer in de Veste was bij een wedstrijd. Voor het eerst sinds lange tijd bevond ik me voor de wedstrijd weer in die onbenullig harde muziek die dan uit de luidsprekers over onze hoofden uitgespuugd wordt. Schijnt erbij te horen. Omdat de mensen opgezweept moeten worden of zoiets. Onzin.
Voor het eerst sinds lange tijd hoorde ik weer de oeh’s en aah’s van de tribunes rollen en dat maakte het fijn er weer bij te zijn met al die duizenden fans.
Ik kijk nog altijd met kritische ogen. Dat sla je er ook niet meer uit. Als vanzelf beoordeel ik het niveau van de match, de kwaliteiten van de spelers en ook hun fouten. Ja, het was allemaal heel matig. De FC tegen Utrecht was een gevecht dat ontaardde in talloze overtredingen, waaronder een groot aantal onnodige. Scheidsrechter Gözübüyük zit een dag later nog na te hijgen. Hij moest ogen voor en achter hebben en zes antennes. Met name Adam Maher (heel goeie speler) was graag bereid om bij zijn rentree in de Veste de beuk erin te gooien. Sommige FC-spelers konden daar niet mee omgaan.
Het hoogtepunt was de winnende treffer van Pröpper, een van de betere spelers aan de zijde van de FC (foto). Er waren meer voldoendes, maar zeker is wel dat de aanvallers (inclusief aanvallende middenvelder Vlap) onder de maat waren, waarbij de jeugdige Rots het voordeel van de twijfel krijgt.
Toen mijn buurman in de 80ste minuut voorspelde dat het 0-0 zou blijven, orakelde ik dat het in de 91ste minuut 1-0 zou worden. Dat werd het. (Ik ga een loopbaan overwegen als voetbalprofeet.) Een douche van bierdruppels was het gevolg.
Na de vechtwedstrijd waren de mensen blij, enorm blij. En de FC-spelers ook. En dat was ook heel mooi om te zien. Ik ga binnenkort weer.
(foto fctwente)

HEB GEDULD

/in /door
30 augustus 21
Wat valt het tegen, de start van het eredivisie-seizoen vwb de verrichtingen van Heracles en FC Twente. Trainer Frank Wormuth van Heracles plande een bak vol oefenwedstrijden en desondanks heeft de ploeg pas één punt en is op dit moment nog bezig een spits te huren (Sierhuis) die een zeer karige staat van dienst heeft. Het lijkt een zwaar seizoen te worden, maar de afgelopen jaren hebben uitgewezen dat de Almeloërs meestal de boel wel op een rijtje krijgen.
FC Twente kocht en huurde nog steeds spelers toen het seizoen al begonnen was. Dat is nou eenmaal de makke van prof voetbalcompetities. Terwijl het spel alweer op de wagen is, kunnen er nog steeds spelers vertrekken of aangetrokken worden. Competitievervalsing van het zuiverste water. Maar dat terzijde.
Twente speelde zaterdag tegen Cambuur als een oude krant, maar kan door die voortdurende mutaties + een groot aantal blessures tijdens de voorbereiding simpelweg nog niet in vorm zijn. Ron Jans (foto) cs moeten nog sleutelen, moeten spelers inpassen zoals routinier Brama en al die nieuwkomers, zijn de juiste balans aan het zoeken en zullen wrsch pas na een wedstrijd of tien de juiste cadans gevonden hebben.
Ik zeg tegen de verbaasde n teleurgestelde fans van de Twentse eredivisieclubs: hou de moed erin en heb geduld.
(foto FC Twente)

RIP HARRY KAMPHUIS

/in /door
Enkele dagen geleden is Hengeloër Harry Kamphuis overleden. Zijn gezondheid liet de laatste jaren te wensen over. Hij is 83 jaar geworden.
In wielerkringen was Harry Kamphuis een bekende naam. Tientallen jaren was hij jurylid en vervulde op de finishlijn van criteriums en klassiekers alle denkbare functies. Aankomstrechter, secretaris, voorzitter, het ging Harry altijd goed af.
Harry is ook de oprichter van de Nacht van Hengelo, ergens in het begin van de zeventiger jaren. Als bestuurder van de Hengelose Wielervereniging De Tubanters oriënteerde Harry zich bij klassieke lokale profrondes in het zuiden en bedacht samen met enkele anderen de Nacht van Hengelo. Dat hij hoofd was van de gemeentelijke afdeling Grondzaken was daarbij een pre.
Talloze vedetten van het profpeloton kwamen op de eerste vrijdag van juni naar Hengelo. Harry was jarenlang voorzitter van het evenement. Hij bekeek het altijd met een zuinig, maar fier glimlachje, zoals hieronder op de foto met de Italiaan Basso.
De regionale krant wijdde ten onrechte geen aandacht aan het overlijden van wielerkenner, -organisator en -liefhebber Harry Kamphuis. Jammer, want ere wie ere toekomt. Maar goed, op FB kan het ook. Bij deze.

LAAT IK HET ZO ZEGGEN

/in /door
We hadden een sympathieke ondernemer op bezoek vanwege een eventuele aanschaf. Hij was aan het meten, uitleggen en adviseren. Maar al gauw registreerden mijn oren een stopwoord van de beste man. “Laat ik het zo zeggen” zei hij om de haverklap, waarna hij dan meestal de vorige zin herhaalde.
Ken je dat? Dat iemand om de zoveel woorden een bepaalde term laat vallen of een volkomen nutteloze uitdrukking?
Stopwoorden en -uitdrukkingen vallen mij altijd snel op. Wrsch heb ik er een speciaal antennetje voor. Ik kan ze van heel veel mensen uit mijn netwerk of van radio- en tv noemen. Het is geen verdienste, het is geen prestatie, het is nou eenmaal zo.
Een buurman van heel vroeger zei altijd om de andere zin: “Zak oe vertelln”
Een vroegere kennis zei vaak: “Is ni woar dan”.
Een ex-teamgenoot sprak in een gesprek zeker een keer of vijf de gerustellende woorden: “Dat maj wa weetn”.
Ik heb twee goeie bekenden die beiden herhaaldelijk de term “op ’n gegeven moment” gebruiken. Komt veel voor.
Ook “zeg maar” wordt veelvuldig gebruikt.
Een vrouw uit Delden gebruikte in elke zin het woord “eigenlijk”.
Ja “fucking”dit en “fucking” dat. Of “weet je” of “shit” en “hema goed” of “hema super” of “hema top”: bij velen liggen dit soort stopwoorden voor op de tong.
Wat zit hier achter, achter het gebruik van stopwoorden of -uitdrukkingen? Is het onzekerheid, is de woordenschat niet groot genoeg, dienen ze al pratende als een soort houvast?
Nieuwste stopwoord? Ik hoorde een jongeman nogal vaak het woord “oprecht”gebruiken. Dat is chill, sowieso. Het is z’n ding.
Laat ik het zo zeggen, dat is correct, maar hij had het zelf al niet meer in de gaten, geloof ik.