JOS WAS ERBIJ

/in /door
Gisteravond was ik uitgenodigd bij de Ronde van Wierden, beter gezegd bij de Grote Prijs Jos Lammertink en had het goed naar mijn zin. Schitterend weer (dat scheelt een boel), veel publiek en volle terrassen langs het kronkelige parcours door de straten van het dorp. Was het nostalgie? Dat aangename gevoel met een behoorlijke laag weemoed?

Het was prachtig. Die zoevende bandjes in de bochten, dat geklik van de versnellingsapparaten, het geschreeuw naar een renner die niet oplet, de geur van massageolie. Ja, en dan denk ik aan vroeger toen ik vanaf een jaar of twaalf die rondjes om de kerk langs ging. Goor, Delden, Neede, Haaksbergen, Borne, steeds verder. Ik kon er niet genoeg van krijgen. In elke plaats, hoe klein ook, had je een koers. Meestal was de koers voor amateurs het hoogtepunt. Ik kan er uren over vertellen.

Daar moest ik gisteren aan denken. Tijden veranderen. Wierden is een uitzondering geworden. Slechts in een enkele plaats in Twente is jaarlijks nog zo’n koers. En helaas rijden de renners daar meestal voor een handvol toeschouwers. Zie die trend maar eens ten goede te keren. En dat terwijl wielrennen eigenlijk nog steeds een grote sport is.

Wat ook leuk was gisteren: omdat Jos Lammertink een half jaar geleden overleed aan een slopende, maar tamelijk onbekende spierziekte was een veertigtal oud-renners uit de generatie van Jos opgeroepen om een paar rondjes over het parcours te fietsen. Ter ere van Jos. En ik merkte aan iedereen dat Jos er nog steeds bij was. Zijn naam viel overal en zijn maten van toen waren van de partij. Henk Lubberding (71) had voor die gelegenheid de gele trui die hij in de Tour de France van 1988 had veroverd, aangetrokken. Hans Boom (67) had het rood-wit-blauwe shirt van zijn nationale titel in 1982 aan en andere vedetten van toen reden in het shirt van de sponsorploeg waar ze destijds voor koersten. Gerard Veldscholten (65), Theo de Rooij (68), vader en zoon Stamsnijder (70/36), Rob Harmeling (65), Arie en Reinier Hassink (74/80), Han Vaanhold (bijna 68), Helmut Ritterfeld (68), Henk Poppe (72), Roelof Groen (72) et cetera. Hoe sommigen hun torso in het vijftig jaar oude shirt hadden gefrommeld, vraag ik me nog steeds af. Dat gold overigens niet voor De Rooij, Poppe en een paar anderen die netjes op hun lichaam hadden gepast. Herman Lammertink reed op de fiets waarmee zijn broer Jos in 1983 de finish van Parijs-Roubaix passeerde. De krasse knarren bleven nog een tijd nazitten met in hun midden Annette Lammertink en haar familie. Erg leuk allemaal.

De avond voor de GP Jos Lammertink had het organiserende comité een veiling georganiseerd met Theo de Rooij als veilingmeester. De helft van de opbrengst (gisteren stond de teller op € 76000) gaat naar de Stichting Over@Leven en het andere deel naar naar de IBM-stichting die onderzoek naar deze nog relatief onbekende spierziekte ondersteunt.

PS De koers voor de vrouwen werd gewonnen door Marit Cent uit Goor. Bij de junioren mannen was Erwin van Leijen de sterkste met plaatselijk favoriet Joost Spijker als derde.

MET TWEE IKSEN

/in /door
Waar zijn jongensnamen als Frans, Henk, Bennie, Herman en Arnold gebleven? Albert, Joop, Theo. Vaak genoemd naar de opa of een favoriete oom of naar de heilige van de geboortedag. Dit soort namen komen niet meer voor op de geboortekaartjes van tegenwoordig.

Bij AZ scoort ene Mexx Meerdink aan de lopende band doelpunten. Gisteravond tegen Heerenveen maakte hij drie goals. Een van de mooiste treffers van het afgelopen seizoen kwam ook op zijn naam. Hij scoorde tegen NAC met een fallrückzieher. Klaus Fisher en Jan Jeuring zagen het kunststukje op de buis en applaudisseerden spontaan. Wat zij goed konden, blijkt Mexx ook te kunnen. En Sem Steijn overigens ook, hebben we eveneens in het afgelopen seizoen kunnen zien in de wedstrijd tegen Heerenveen.

Maar ik dwaal af. Het gaat me om de naam Mexx. Een dikke twintig jaar geleden was ik voor de TCTub naar Heerhugowaard gereisd voor een interview met Martijn Meerdink, de Achterhoeker die voor AZ speelde en in vorm was. Hij stond op de nominatie voor een plaats in de Oranje selectie. Ik herinner me nog dat hij in een wijk woonde waar de straten naar vrouwen als Aletta Jacobs, Joke Smit en Suze Groeneweg genoemd waren, vrouwen die de positie van de vrouw aan de kaak stelden. Maar ook dat terzijde.

Martijn Meerdink ontving me hartelijk. We waren net een paar minuten met het interview bezig toen zijn vrouw de kamer binnenkwam met een baby op de arm. Ze stelde zich voor en ook de jonge zoon. Ik vroeg naar zijn voornaam.
‘Mexx’, zei ze, ‘met twee iksen.’
‘Mooie naam, maar nooit van gehoord’, reageerde ik, ‘Mexx met twee iksen, waar komt dat vandaan?’
‘Het is een kledingmerk’, zei Martijn. ‘Ken je dat niet?’
‘Nee, zal wel aan mij liggen.’
‘Is een heel bekend merk’, reageerde mevrouw Meerdink.
Ze hadden dus hun baby naar een kledingmerk genoemd. Dat had ik nog nooit eerder gehoord. Heel wat anders dan:

“Geboren Hendrikus, Johannes, Jozef. We noemen hem Henk.”

Intussen, zo lees ik, is Mexx gescout door FC Barcelona. Hoe zouden de Spanjaarden zijn voornaam uitspreken? Laat staan de achternaam.
Mexx Meerdink, onthoud de naam.
(foto AZ)

FRANS & MATTHIJS

/in /door
Frans Thijssen en Matthijs van Nieuwkerk, is er een connectie tussen deze twee bekende Nederlanders? Matthijs kennen we allemaal. Frans Thijssen? Jazeker, zeggen de echte voetballiefhebbers, die kennen we uiteraard.
Nooit van gehoord, zeggen talloze voetbal-onwetenden.
Daarom eerst even dit: op deze enerverende FC Twente-dag is Thijssen 73 jaar geworden. Als een schuchtere jongeman van 21 jaar kwam hij van Malden naar Enschede en groeide daar in de jaren 70 uit tot international. Later werd hij beroemd in de Engelse competitie. In 1981 werd hij uitgeroepen tot ‘Voetballer van het Jaar’ in Engeland en nog weer later (in 2020) tot de beste voetballer van Gelderland ooit.
Matthijs van Nieuwkerk staat niet bekend als poëet. Een tijd geleden stond in de Volkskrant dat hij slechts enkele gedichten heeft geschreven. En jawel, de virtuoze vierkantemetervoetballer Thijssen fungeerde in het ultrakleine poëzie-oeuvre van Matthijs als onderwerp. Ziehier:
‘Dansje’
Fransje Thijssen
En maar kappen
En maar draaien
Fransje Thijssen
Knap gedaan.

STEIJN MOET DIT EN STEIJN MOET DAT

/in /door
Ajax moet Sem Steijn halen, PSV moet Sem Steijn halen. Feyenoord moet Sem Steijn nu al halen. Hij moet naar de Bundesliga. Sem moet niet naar de Premier League gaan. Steijn kan voor een relatief laag bedrag opgehaald worden. Steijn moet dit, Steijn moet dat.

Als de succesvolle schaduwspits van FC Twente scoort, begint het gezeur al meteen na de wedstrijd. Elke week opnieuw. Maar als hij drie keer scoort, zoals zondag tegen Willem II, heeft echt iedereen het over de naderende verhuizing van Steijn naar Club A of Club B. De aanstaande topscorer moet zeker weg bij de FC uit Enschede. Nu al, zeggen de analisten. Nee, in de zomer, zeggen andere analisten.

Gespreksstof, elke week. Analisten zijn alsmaar bezig met het uitventen van een goede speler. De uitblinkers van PSV moeten dit jaar verkocht worden, Taylor van Ajax is klaar bij de Amsterdammers. De doelpuntenmaker van Go Ahead (Breum) wordt als opvolger van Steijn gepusht. Nee, zegt een ander Meerveld van Willem II past beter bij Twente. ‘Bruggink moet hem morgen meteen ophalen’, las ik gisteren.

Waarom analyseren analisten niet gewoon de wedstrijden waar ze naar gekeken hebben? Daar valt genoeg over te zeggen. Wat is het beste middenveld van de FC. Wie moet aan de linkerkant spelen? Hoe staan de verdedigers? Had er eerder gewisseld moeten worden? Enzovoort. Want zij hebben er verstand van, toch. Ik vind het zo aanmatigend dat journalisten of analisten meteen met een uitblinker aan het venten gaan. Waarom gaan ze steeds weer op de stoel zitten van de technisch directeuren van clubs cq van de betreffende speler zelf. Het duo Bruggink/Streuer heeft al die zogenaamde adviezen niet nodig, Steijn zelf ook niet. Hij weet wat hij wil met als belangrijke adviseurs zijn vader en hun manager.
Hou ermee op!
(foto fc twente)

PRACHTCLUB

/in /door
Opruimwerkzaamheden. Hé, een historische voetbalfoto. Helmut Rahn links, Piet Lagarde in het midden en Wim Koers op rechts. Twee keepers en een Duitse held poseren in het Berlijnse Olympisch Stadion. Ik kreeg de foto lang geleden van Hengeloër Wim Koers. Hij was in zijn jonge jaren reservekeeper achter Lagarde.

De foto is genomen in het seizoen 1962-’63 tijdens een trip naar Berlijn. Koers was keeper bij diverse clubs. Bij Sportclub was hij semiprof. Hij vertelde me ooit dat hij daar een heel fijne tijd had. ‘Prachtclub’, zei hij toen. ‘We gingen veel op reis. Onze trainer Donenfeld was overal bekend, zodat we vaak uitgenodigd werden voor vriendschappelijke wedstrijden; Zwitserland, Wenen, Israël, Zweden. Sportclub speelde toentertijd bovendien mee in de intertoto-competitie en dat leverde ook een aantal buitenlandse wedstrijden op.’

De vriendschappelijke wedstrijd in Israël tegen Maccabi Tel Aviv was uniek, omdat met Helmut Rahn voor het eerst na de Tweede Wereldoorlog weer een Duitse topsporter in Israël actief was. Rahn was in zijn vaderland wereldberoemd als maker van de winnende goal in de finale van het WK voetbal in ’54 tussen Duitsland en Hongarije. Hij werd in de straten van Tel Aviv enthousiast ontvangen, maar tijdens de wedstrijd waarin hij de aanvoerdersband droeg, werd hij aanvankelijk uitgejouwd. Bekende spelers als Charley Bosveld, Issy ten Donkelaar, Johan Plageman, Dais ter Beek en doelman Lagarde waren er ook bij.

Het was an sich al heel bijzonder dat Sportclub Enschede deze vedette had weten te strikken. Rahn was echter in zijn nadagen en leefde niet meer als een topsporter. Niettemin scoorde hij 39 doelpunten in de drie Enschedese seizoenen.
Lagarde, afkomstig uit Dordrecht, keepte tussen 1962 en ’65 drie seizoenen bij Sportclub. Hij speelde twee keer in Oranje, maar moest in 1965 wegens een zware blessure bedanken voor een contract bij fusieclub FC Twente.
Wim Koers is in 2021 op 93-jarige leeftijd overleden, Rahn raakte in 2003 uit de tijd. Hij is op twee dagen na 74 jaar geworden. Lagarde is thans 86 jaar en woont in Udenhout.
Kan een zwart-witafbeelding zijn van 3 mensen, pak en overjas

1 JANUARI

/in /door
2024 zit erop. Ik had wat pittige klussen tegelijk. Hengelo Magazine werd opgestart en verscheen om de drie maanden, het boek De Reus van Wierden werd 30 oktober gepresenteerd en tussendoor maakte ik de speciale scheurkalender tgv het 60-jarig bestaan van FC Twente. Met een beetje structuur in de werkzame uren is het gelukkig allemaal gelukt.
Van de kalender zijn 25000 exemplaren gedrukt. FC Twente heeft zijn best gedaan om iedere jaarkaarthouder een kalender aan te bieden als speciaal presentje in het jubileumjaar. Het is hen gegund, want de FC heeft een buitengewoon groot aantal trouwe volgelingen. Ook in minder goede tijden.
De kalender gaat vandaag in. Voor al die fans moet hij dagelijks een gelukzalig moment creëren bij het bekijken en lezen van het beschreven of gefotografeerd feit van die dag. Op 1 januari is dat de 65ste verjaardag van Manuel Sanchez Torres, de rechtsbuiten van weleer, de publiekslieveling van velen.
Veel plezier ermee.
Heel veel geluk en goede inspiratie in 2025 gij allen.

HAAL HEM SNEL, DE JUBILEUMSCHEURKALENDER FC TWENTE

/in /door
Ze liggen in de regionale Jumbo’s te wachten op de ruim 22.000 jaarkaarthouders van FC Twente. Met de mail van de club en het seizoenspasje kunnen zij daar de speciale scheurkalender van het 60ste jaar van de Twentse eredivisionist afhalen.

Het is een uniek gebaar van de club om de grote, trouwe schare vaste supporters te verrassen met een presentje. Ze zijn er altijd, ook toen de club degradeerde. De jubileumscheurkalender is een blijk van waardering van de leiding van FC Twente voor de trouwe aanhang.

Vanaf 1 januari krijgen de vaste fans elke dag een feitje, een anekdote, een foto of wetenswaardigheidje voorgeschoteld uit de 60-jarige geschiedenis.

Ik weet dit allemaal zo precies, omdat ik de 365 paginaatjes heb mogen samenstellen. Ik dook in mijn eigen archief (in de kast achter mijn bureau of in de computer) en vond genoeg inspiratie voor een interessante jubileumkalender. Enkele FC Twente-vaklui hielpen mee voor oa afbeeldingen en vormgeving.

Leuk werk, graag gedaan. Haal hem snel, als je een seizoenkaart hebt. Op naar de Jumbo bij jou in de buurt. Ja ook, als je net als ik nog last hebt van een kater nav de 6-1 in Eindhoven.

ANEKDOTES

/in /door
Omdat ik een paar dagen geleden een uurtje moest overbruggen in hartje Enschede, liep ik Café Het Bolwerk binnen. Het was een uurtje of drie. Even een krantje inkijken en je bent een uur verder, dacht ik. Maar ik trof er drie bekenden. Fotograaf Robert Hoetink had een gesprek met een dame, maar had wel even tijd voor wat smalltalk. Tijdje niet gesproken, hoe gaat het? Dat werk.
Bennie Waanders, trompettist/levensgenieter zat aan de stamtafel en ik ging tegenover hem zitten. Korte tijd later kwam eigenaar/vaste klant/levensgenieter Rob Nolmans binnen en zette zich aan het hoofd van dezelfde tafel. Deze setting was perfect voor een aangenaam gesprek. Twee anekdotes bleven in mijn geheugen hangen.

Bennie vertelde dat zijn dochter Liesbeth, de zeer begaafde, veelzijdige musicus die in Keulen woont, een concert had gegeven in een Duits muziekcafé. Ze had liedjes gezongen waarbij ze zichzelf op de piano begeleidde. In haar repertoire zat ook Het Dorp van Wim Sonneveld. Ze zong deze klassieker in het Nederlands en merkte na het luwen van de laatste tonen dat een aantal toehoorders tot tranen toe geroerd was.

Rob wist dat ik ooit een voetbalclub had opgericht: FC Circus. We speelden louter in de zaal. Dat bracht hem op de voetbalclub BlauwBlauw die hij had opgericht. Hij vertelde dat een van de spelers zondags bij aankomst op het sportpark eerst met zijn rechterpink de lengte van het gras peilde. Als zijn pink dan helemaal tussen de grassprieten verdween, weigerde hij te voetballen. Dan was het gras hem te lang en ging hij weer huiswaarts. ‘Omdat we daardoor een keer met tien man stonden, hebben we een passerende wielrenner gevraagd om mee te doen. We gaven hem een shirt en een broek en een paar schoenen.’
“Waar moet ik staan?”had de man gevraagd. ‘Rechtsboetn, zeiden we. En daar heeft hij toen de hele wedstrijd wat heen en weer gedraafd.’

MOOI ELFTAL FC

/in /door
Mooi elftal van de FC uit Enschede. Seizoen 67-68. Bij welke wedstrijd is de foto genomen? Dat is de vraag. De keuze is niet reuze, want Paul Scheurink staat erop en deze ex-Oldenzaler (afkomstig van Quick’20) speelde slechts één competitiewedstrijd in het eerste elftal van FC Twente. Dat was een uitwedstrijd tegen Sittardia. Maar hij heeft ook nog een aantal keren meegespeeld in een oefenwedstrijd. Ik hou het op 29 juli 1967 toen de FC in het Diekman een oefenwedstrijd speelde tegen Huddersfield Town, uitslag 4-3 (twee keer Jeuring, één keer Achterberg, één keer Van Dijk). Overigens heeft de thans 80-jarige Scheurink een fraaie loopbaan gehad als zaalvoetballer. Hij is meervoudig international.
Voor de zekerheid nog even alle namen:
Staand vlnr Issy ten Donkelaar, Paul Scheurink, Benno Huve, Zoran Mišić, Jan Bronkers, Eddy Achterberg en Epi Drost.
Onder: Dick van Dijk, Jan Jeuring, Theo Pahlplatz, Kick van der Vall en Kalle Oranen.

DE REUS VAN WIERDEN

/in , /door
Dat is de titel van de biografie van voormalig profwielrenner Jos Lammertink. Het boek is thans bij de drukker. Op woensdag 30 oktober is de presentatie in besloten kring ten huize van Jos.
De biografie bestaat uit 54 hoofdstukken over zijn leven en over zijn loopbaan als wielrenner. Jos was in de jaren zeventig en tachtig buitengewoon succesvol, heeft als een van de weinige oud-renners in alle categorieën een of meer nationale titels behaald en deed dat als crosser, als wegrenner en op de baan. Het leverde stapels roodwitblauwe truien op. Maar ook kende Jos de nodige tegenslagen.

Eerder al kwam het levenspad van Jos voorbij op mijn FaceBook account. De verhalen en anekdotes werden vaak doorgeplaatst door familieleden en kennissen van Jos.
Uitgever Edicola uit Deventer wilde de serie als boek uitgeven, we hebben de teksten nog wat gefinetuned en (lang verhaal kort) eind van deze maand is het boek klaar.
Je kunt het boek alvast bij Jos en mij bestellen voor de winkelprijs van € 22,50. Dat is inclusief verzendkosten. Voor in het boek staat een persoonlijke groet van Jos. Deze aanbieding is geldig tot de dag van de presentatie.