VOETBAL- EN ANDERE KINDEREN

/in /door

Het is bloedheet aan het strand van Olhos d’Agua. Een sproetig, typisch Nederlandse meisje passeert ons terras. Olijke ronde toet, beetje mollig, jaar of zestien, geinige pet op het hoofd tegen de brandende zon.  ‘Dat is’, zegt metgezel Jan van Halst, ‘de dochter van Ronald Koeman. Ze mag hier de programmamakers van Villa BvD een beetje assisteren.’
Moet zo’n jong meisje dan niet naar school? We zien dat de Koemannen (Ronald en echtgenote Bartina) ook de andere twee kinderen meegenomen hebben. Een lange puberjongen en de jongste, een blond schoolkind dat ook bekend is van de ster-spot van de ABNAMRO. Moeten die jongens niet gewoon naar school? Het is juni, in Nederland hebben de kinderen nog geen vakantie. Ze spijbelen dus. Of hebben voetbalkinderen een streepje voor?

Volgende dag. Nico Hoogma en echtgenote Monique melden zich met hun drie kinderen in Villa Tubantia. Er is nog een baby’tje bij.  Prachtig meisje met mooie, rustige ogen. Verder hebben ze hun zoontjes bij zich. Een van acht en een van zes. Leuke jongens, ze duiken meteen het zwembad in. Maar moeten die jongens niet gewoon naar school? ‘Eigenlijk wel’, zegt Van Halst, ‘maar voetballers moeten hun kinderen in juni wel van school halen, want dat is hun vakantiemaand. Ze kunnen niet anders. In juli moeten ze weer trainen.’

Zelfde dag, vooravond. We zijn in Vale de Lobos om met de bewoners van Villa Tubantia de opnames van het voetbal-praatprogramma van SBS6 mee te maken. René Froger is er ook. Ook hij schijnt een mening over voetbal te hebben. Even verder zie ik zijn vrouw Natasja met de kinderen de trap afdalen richting hun bungalowtentje in dit buitengewoon fraaie golfresort. Ze heeft een van haar kinderen (jaar of vier, vijf?) op de arm. Hij hangt over haar schouder, heeft zijn duim in de mond en is doodop. Natasja zal hem ongetwijfeld naar zijn bedje brengen. Maar, moeten die kinderen eigenlijk niet naar school? Froger is geen voetballer, maar artiest. Of heb je dan ook privileges?

We discussiëren over deze kwestie. De conclusie is dat het steeds meer gebeurt. Iemand vertelt over een kennis die zijn kind een paar weken van school haalde, omdat hij per se in het voorseizoen op vakantie wilde. De boete voor dit ‘vergrijp’ (250 euro) betaalde hij grif, want hij was desondanks nog goedkoper uit dan in het hoogseizoen. Hoe legt hij dat uit aan zijn kind? En aan de onderwijzer? En aan de minder bedeelden in deze maatschappij? Hoe moet dat met de proefwerkweek? Of het schoolkamp, het examen? Dat zal die ouders wel niet boeien.
Misschien moeten we wel naar een onderwijssysteem waarin ouders zelf mogen bepalen wanneer hun kinderen de twaalf weken vakantie opnemen. Dat zou wat zijn. Vooral voor voetballers en artiesten.

NB In de verte zie ik ook oud-international Willem Kieft heel aanminnig een klein donker meisje liefkozen. Zal misschien zijn geadopteerde dochter zijn, bedenk ik me. Ook van school gehaald ter gelegenheid van het EK? Maar even later vertelt iemand me dat het Kiefts nieuwste vriendin is.

 

KEEPERPROBLEEM BIJ B3

/in /door

Zaterdagmorgen half 9. Ik ben chauffeur van dienst bij Achilles’12 B3. Mijn zoon speelt in dat illustere elftal en dan ben je zo nu en dan aan de beurt, bijna altijd ‘s middags, maar nu eens vroeg in de overigens prachtige morgen.

We zijn keurig op tijd. Om vijf over half negen begint Henk, de leider van het elftal, te bellen. Hij telt op dat moment negen spelers. De eerste vertelt dat hij moet werken. ‘Maar ik belde je gisteren nog. Toen heb je niets gezegd over werken,’ zegt Henk. ‘Dat kan zo niet Jim. In het vervolg bel je me bijtijds als je niet mee kunt doen. Zo hoort dat.’

De volgende, ene Tim, ligt nog in bed. ‘Ik zag hem gisteravond nog bij de McDonalds’, weet een van de jongens. ‘Hij komt niet’, meldt Henk

Dan Simon, de keeper die sinds kort voetballer is. Die dacht dat hij kwart voor negen aanwezig moest zijn. Hij woont in een buitenwijk, maar springt meteen op de fiets en komt een kwartier later inderdaad aangesjeesd. Dat is broodnodig, want hij moet weer in doel, omdat de eigenlijke keeper, Aron, plotseling gestopt is. Die was de voortdurende kritiek van zijn medespelers over zijn schuld aan tegendoelpunten – door hen ook wel dikke blunders genoemd – zat. Daarom gaf hij er lopende het seizoen de brui aan. Vervelend. Hoort niet te kunnen, maar het gebeurt in dit soort gelederen.

Pim nog, waar is Pim? Geen gehoor.  Dat was het dan. Met tien man  wordt de reis naar Enter Vooruit B2 aanvaard.

Daar wacht het zeer talentvolle B3-elftal van Achilles een verrassing. De wedstrijd wordt gespeeld op het hoofdveld, op het werkelijk prachtige hoofdveld van de club in de plaats met de bijnaam klompendorp. Het is een mooie volle sterke grasmat, perfect gemaaid, zeer waterpas ook. Wat een schone voetbalmorgen. De zon schijnt over Enter, de lucht is blauw, straaljagers trekken rechte witte lijnen langs het hemelgewelf. De jongens voetballen verdienstelijk. Ze moedigen elkaar aan, maar vloeken hoef je ze ook niet te leren en mopperen kunnen ze ook. ‘Hou je bek eens Rutger,’ roept een verdediger. Een mond is tegenwoordig meestentijds een bek.

Het wordt 2-1, had ook 1-2 kunnen zijn. Simon keept zeer goed op zijn witte voetbalschoenen. Fraaie reflexen, een paar showduiken, waar nodig op tijd eruit. Hij demonstreert zijn aanleg voor het vak van doelman volop. Henk eert hem met luide stem.  Maar deze Simon is dus voortaan geen keeper meer. Hij wil voetballen. Hij is kennelijk liever een middelmatige, onopvallende middenvelder, dan de held die zijn ploeg van een nederlaag afhoudt of die op een cruciaal moment een penalty stopt. Het besluit van Simon is niet uitzonderlijk. Puberende keepers willen ineens voetballen, dat is een oud probleem.  Ze zitten in een identiteitscrisis. Wat zit er achter dit besluit.  ‘Wie goed kan keepen is een bevoorrechte voetballer’, zeg ik tegen Simon. ‘Vaak is hij de held van het elftal’.

‘Nee, een mafkees’, antwoordt hij met een serieus gezicht, ‘een sukkel. Je krijgt altijd de schuld. Ik doe het niet meer.’ Hij lijkt overtuigd.

NB. Heeft Achilles’12 de beschikking over een sportpsycholoog? Stuur hem dan eens langs bij Simon. Misschien is hij nog over te halen. Zo ja, dan staat hij over vijf jaar in het eerste.