NIEUWE GLORIE
Hij is van zijn geloof gevallen. Mijn neef/voetbalfanaat Thom hoopt dat Brasil geen wereldkampioen wordt. Neymar is uit de wedstrijd geschopt, Silva is geschorst. De Duitsers gaan het kleurloze restant verslaan en verliezen daarna van Nederland. Dat is nu het nieuwe credo van Thom. Plus nog een belangrijk gevolg. De president verliest de verkiezingen. Dan is de PT (zeg maar PvdA van Brasil) weg en kan het land zich weer richten op nieuwe glorie.
We gaan terug naar zaterdagavond. Tim Krul – weer zo’n meesterzet van King Louis – stopt de vijfde strafschop van Costa Rica en op hetzelfde moment gaat het confettikanon in de openluchtfeestzaal van Holambra vol open. Vloer en tafels zijn al ondergesneeuwd met oranje snippers, maar nu worden we pas echt bedolven. Ik zie een blonde kalende man van Azewijnze komaf met een inktzwarte Braziliaanse kennis (dreadlocks, oranje shirt, dito pet met een Braziliaans vlaggetje eraan) een rondedans maken, waarna ze prompt gefilmd worden door de camera van de Fifa en van de nationale tv. De ontknoping van de wedstrijd is hemels. Voor mij kust een Braziliaan met het woord Samba14 op zijn oranje shirt zijn vriendin die haar blonde haar bij elkaar houdt met een knip in de vorm van een oranje fietsje. Elvis Klein Gunnewiek, drie weken geleden nog bruidegom, maar nu op klompen en uitgedost met fel oranje bretels op een zwart t-shirt, drukt grijnzend drie vrouwen tegelijk tegen zijn brede borst.
De vreugdetaferelen zijn voorstelbaar. In Nederland zal het niet anders zijn. Maar wat in deze feestzaal met het megagrote tv-scherm zo mooi opvalt, is de ineensmelting van Brasil en Nederland. Holambra is vlak na de oorlog gesticht als boerenkolonie en is intussen een stad van 12 à 13000 inwoners. De Brazilianen zijn veruit in de meerderheid, ze koesteren hun eigen magische groen-geel-blauwe vlag, maar delen van hun hart zijn oranje geworden. De tweede en derde generatie immigranten spreken nauwelijks nog Nederlands. Jongens en meiden trouwen met Brazilianen en zo ontstaat er een prettige fusie tussen twee landen. Autochtonen en import, zwarte krulletjes en blonde Achterhoekse lokken, roodharige Noord-Hollandse bloemenboeren en kleine, knappe mulattinnen. Het past allemaal goed bij elkaar en deze feestavond bewijst het.
Neef Thom keek de wedstrijd thuis. Hij wilde een finale tussen Brasil en Nederland, maar werd geboycot door een Colombiaan die Neymar kort voor tijd rechtstreeks uit de wedstrijd naar het ziekenhuis schopte. Zonder hem zijn de goddelijke kanaries verworden tot vleugellamme houtduiven. Het elftal is de enige speler die geniale ingevingen heeft, kwijt. ‘Wij’ hebben Robben, de Argentijnen hebben Messi. Met zo’n briljant in je team, maak je het verschil.
Thom wil nu – net als zijn broers en andere weldenkende inwoners – dat Brasil een lesje krijgt van de Duitsers, waardoor vervolgens president Dilma van de PT de verkiezingen verliest. Ze geeft de mensen een vis, maar ze moet hen leren hoe je een vis vangt, luidt Thoms devies. Weg met Dilma. Meer aandacht graag voor de stagnerende economie, de bestrijding van corruptie en geweld, voor de verwaarloosde ethiek, de falende educatie en het morele verval.
PS. Woensdag lekker met mijn dochter en een nichtje naar Oranje-Argentinië en dan op naar Rio, naar Maracana, naar de finale. Lang leve Louis.