FANS

De twee wedstrijden in Porto Alegre en Sᾶo Paulo waren super. Ik heb prachtige dagen gehad tussen de fans van Oranje. Maar daar zit ‘m ook een beetje de kneep. Want ik kijk normaliter onbewogen naar voetbalwedstrijden. Lekker veilig op de perstribune. Daar schouw ik neutraal en zo objectief mogelijk het strijdtoneel om voor de opdrachtgever een afgewogen verslag of beschouwing te kunnen maken. Wellicht heb ik me die onpartijdige houding zo eigen gemaakt dat ik het twintig keer met overslaande stem scanderen van het woord HOLLAND haast niet over de lippen kan krijgen. En dat is wel wat veel Oranje-fans van mij verlangen. HOLLAND, HOLLAND! Ten eerste: ik kom niet uit Holland, maar uit Nederland. Ten tweede: ik ben geen kuddedier. Maandagmiddag nog, bij Nederland-Chili, werd ik een aantal malen door enkele jongemannen gemaand om mee te schreeuwen. De boys irriteerden me sowieso al, want ze wilden staan, terwijl iedereen een prima zitplaats had. Alleen zij drieën wilden continu staan. Na veel manen en roepen gingen ze mopperend zitten.

Ja, drie vervelende twintigers vonden dat driehonderd mannen en vrouwen staande naar de wedstrijd moesten kijken. De middelste keek daarbij steeds erg pesterig achterom. En ook nog HOLLAND, HOLLAND roepen op hun commando? Niet dus. De boomlange jongeman naast hem met de naam VAN DER WIEL op zijn belegen oranje shirt keek me verschillende malen verbaasd aan. Hij en zijn maat die een belachelijk pak aanhad met tulpen erop, vonden het raar dat ik rustig en behoorlijk onbewogen naar de wedstrijd keek met slechts een oranje pet op mijn hoofd. Ik was ook niet bereid om tig keer heel hard ARJEN ROBBEN te schreeuwen richting het veld als “onze” grandioze gelegenheidscaptain de bal had.

Van de roodharige Oranje-fanaat van een jaar of veertig, die vlak voor de wedstrijd zeker een kwartier lang een oranje lint van 150 bij 15 cm omhoog hield met de naam WINTERSWIJK erop, begreep ik ook weinig. Doet hij dat om het thuisfront via de tv te bewijzen dat hij daadwerkelijk in Sᾶo Paulo op de tribune staat en niet stiekem naar een geheime vriendin in Milaan is afgereisd? Of heeft hij de gemeente Winterswijk als sponsor? Of heeft die gemeente hem gevraagd het stadje te promoten in de grootste stad van Zuid-Amerika? Wat bezielt zo’n nuchtere Achterhoeker, vraag ik me dan af.

Laat duidelijk zijn dat ik enorm genoot van de sfeer en de entourage waarin deze mensen het WK beleven. En wat ook prima was, de groepen Chilenen en Brazilianen in ons vak, konden gewoon meedoen en meegenieten. Ik zag dat ze de tijdelijke connectie met de oranje meute heel plezierig vonden. Wel keken ze vol ongeloof naar honderden fans die na afloop elkaar minutenlang schreeuwend de vraag stelden: WAAR IS ‘T FEESTJE? Om direct er achteraan nog harder te schreeuwen : HIER IS ’T FEESTJE. Daar snapte ikzelf eigenlijk ook geen bal van.

PS. Nu gaat het WK echt beginnen. Nederland doet volop mee om de titel der titels. Op naar de finale. Ik heb kaartjes. Lang Leve Louis.