
Gisteravond was ik uitgenodigd bij de Ronde van Wierden, beter gezegd bij de Grote Prijs Jos Lammertink en had het goed naar mijn zin. Schitterend weer (dat scheelt een boel), veel publiek en volle terrassen langs het kronkelige parcours door de straten van het dorp. Was het nostalgie? Dat aangename gevoel met een behoorlijke laag weemoed?
Het was prachtig. Die zoevende bandjes in de bochten, dat geklik van de versnellingsapparaten, het geschreeuw naar een renner die niet oplet, de geur van massageolie. Ja, en dan denk ik aan vroeger toen ik vanaf een jaar of twaalf die rondjes om de kerk langs ging. Goor, Delden, Neede, Haaksbergen, Borne, steeds verder. Ik kon er niet genoeg van krijgen. In elke plaats, hoe klein ook, had je een koers. Meestal was de koers voor amateurs het hoogtepunt. Ik kan er uren over vertellen.
Daar moest ik gisteren aan denken. Tijden veranderen. Wierden is een uitzondering geworden. Slechts in een enkele plaats in Twente is jaarlijks nog zo’n koers. En helaas rijden de renners daar meestal voor een handvol toeschouwers. Zie die trend maar eens ten goede te keren. En dat terwijl wielrennen eigenlijk nog steeds een grote sport is.

Wat ook leuk was gisteren: omdat Jos Lammertink een half jaar geleden overleed aan een slopende, maar tamelijk onbekende spierziekte was een veertigtal oud-renners uit de generatie van Jos opgeroepen om een paar rondjes over het parcours te fietsen. Ter ere van Jos. En ik merkte aan iedereen dat Jos er nog steeds bij was. Zijn naam viel overal en zijn maten van toen waren van de partij. Henk Lubberding (71) had voor die gelegenheid de gele trui die hij in de Tour de France van 1988 had veroverd, aangetrokken. Hans Boom (67) had het rood-wit-blauwe shirt van zijn nationale titel in 1982 aan en andere vedetten van toen reden in het shirt van de sponsorploeg waar ze destijds voor koersten. Gerard Veldscholten (65), Theo de Rooij (68), vader en zoon Stamsnijder (70/36), Rob Harmeling (65), Arie en Reinier Hassink (74/80), Han Vaanhold (bijna 68), Helmut Ritterfeld (68), Henk Poppe (72), Roelof Groen (72) et cetera. Hoe sommigen hun torso in het vijftig jaar oude shirt hadden gefrommeld, vraag ik me nog steeds af. Dat gold overigens niet voor De Rooij, Poppe en een paar anderen die netjes op hun lichaam hadden gepast. Herman Lammertink reed op de fiets waarmee zijn broer Jos in 1983 de finish van Parijs-Roubaix passeerde. De krasse knarren bleven nog een tijd nazitten met in hun midden Annette Lammertink en haar familie. Erg leuk allemaal.

De avond voor de GP Jos Lammertink had het organiserende comité een veiling georganiseerd met Theo de Rooij als veilingmeester. De helft van de opbrengst (gisteren stond de teller op € 76000) gaat naar de Stichting Over@Leven en het andere deel naar naar de IBM-stichting die onderzoek naar deze nog relatief onbekende spierziekte ondersteunt.
PS De koers voor de vrouwen werd gewonnen door Marit Cent uit Goor. Bij de junioren mannen was Erwin van Leijen de sterkste met plaatselijk favoriet Joost Spijker als derde.

https://spcdn.shortpixel.ai/spio/ret_img,q_orig,to_webp,s_webp/www.tekstenetcetera.nl/wp-content/uploads/2025/06/Oud-renners-eren-Jos-Lammertink-scaled.jpg
343
1024
Gijs Eijsink
https://spcdn.shortpixel.ai/spio/ret_img,q_orig,to_webp,s_webp/www.tekstenetcetera.nl/wp-content/uploads/2017/09/TempLogo_928-300x16.png
Gijs Eijsink2025-06-01 12:35:162025-06-02 12:45:07JOS WAS ERBIJ