IN DE BAJES
Sportliefhebbers zijn vooral vanwege de Tour nog steeds in de ban van de wielersport en laat ik nou toevallig Willy Wissink tegenkomen. Sommigen noemen hem de Twentse Willy Voet, maar dat is een geintje. Beide Willies deden dienst als verzorger. Renners masseren, wondjes behandelen, zorgen dat de mannen op tijd eten en drinken en nog veel meer. De echte Voet was een Belg en bleek een oplichter te zijn, de Twentse Willy deed zijn werk op eerbiedwaardige wijze. Vraag het de mannen van weleer. Herman Snoeijink, een voormalige grossier in overwinningen, laat zich nog elke week door Willy Wissink masseren. Alsof Hermans spieren moeten afkicken van het intensieve koersleven van vroeger.
Willy Wissink was in de Tour de France van 1989 verzorger van de TVM-ploeg van Cees Priem en daarna diende hij nog andere ploegen, zoals de Bankgiroploeg van wijlen Arend Scheppink. Wat je zoal mee kunt maken. Met vijf coureurs van deze ploeg toog Willie in 1998 naar de Ronde van Zweden en dat leverde een bijzonder verhaal op. Henk Boeve was ploegleider, Willie was verzorger. Na een overnachting in Denemarken bleek ’s ochtends de bus gestolen te zijn met alle fietsen erin en al het andere materiaal. De politie vond de bus ergens aan het strand terug, maar alles wat met wielrennen te maken had, was weg en de bus was kapot. De mannen huurden een auto en togen naar Uppsala in Zweden, want Willie had gebeld met Cees Priem en kon drie fietsen lenen van TVM. Later leende hij nog een fiets erbij van de Palmans-ploeg. Steven de Jongh van TVM won een etappe, kreeg de leiderstrui aan en Priem was zo slim om de mannen van Willie te vragen TVM te helpen. De jongens reden de hele week op kop en De Jongh kon gehuldigd worden.
Maar na afloop van de laatste etappe in Stockholm werd Willie gearresteerd door de Zweedse politie. Hij had een bevel om achter de afrastering te gaan, genegeerd. “Simpelweg omdat ik bij de ploeg hoorde. Mijn werk bevond zich op straat en niet achter het hek. Ik was Gerben Nijmeijer aan het opsporen voor de dopingcontrole, toen een agent me van achteren vastgreep. Ik wrikte me los, maar werd toch gepakt. Kreeg de handboeien aan en werd in een busje met loeiende sirenes naar het bureau gereden, moest mijn riem inleveren en mijn broekzakken leegmaken en ging de cel in”, vertelde Willy deze bizarre gebeurtenis uit zijn vijftigjarige carrière als sportverzorger. “Ik had de hele week hard gewerkt en zat tot mijn grote verbazing in de cel. Daar viel ik prompt in slaap. ’s Avonds werd ik wakker gemaakt en moest mijn verhaal doen aan een tolk. Die zei dat ik drie strafbare feiten had gepleegd. Ik was onder de afrastering door gekropen, wat niet waar was. Ik had een bevel van een agent genegeerd en had me verzet bij mijn arrestatie. Ik wees ze op het hoofd van de politiebegeleiding tijdens de koers. Die zou kunnen aangeven dat ik wel op straat mocht zijn achter de finish. Maar ik moest terug in de cel.”
Dat duurde tot 11 uur ’s avonds. Toen ging de celdeur open en mocht Willy eruit. “You are free”, zei de dienstdoende agent. Hij belde de jongens die vijftig kilometer verder in hun hotel zaten. “Ik met een taxi erheen en kwam daar in mijn shirtje en korte broek midden in het eindfeest van de Ronde terecht. De TVM-jongens Steven de Jongh, Servais Knaven en Jeroen Blijlevens zetten me op een stoel en sleurden om door de zaal met de leus Free Willy is here. En daarna kwam de politie nog bij me om excuus aan te bieden. Eind goed, al goed.
PS. Over Willy Wissink gesproken, hij kon zelf in zijn jeugd ook goed fietsen. Zie bijvoorbeeld hieronder de uitslag van de Overijsselse kampioenschappen in 1965.
