Net als in veel steden en dorpen is tijdens de Tweede Wereldoorlog ook in en rond Hengevelde veel gebeurd. De grootste ramp: op 17 juli 1943 werd het dorp gebombardeerd. Dat wil zeggen, de Amerikaanse luchtmacht liet honderden bommen vallen. De ramp was nauwelijks te overzien. ‘Ik dacht dat de wereld verging’, zei Annie Braakhuis in 2013. Het dorp was bijna compleet verwoest.
Ook in het laatste jaar van de oorlog gebeurde er weer veel in Hengevelde en op het platteland rond het dorp: onderduikers, evacués, verraad, aanslagen en meer.
Het boek bestaat uit drie delen.
1. BOMMEN OP HENGEVELDE. Verhalen, belevenissen van ooggetuigen en achtergrondinformatie over die rampzalige zeventiende juli 1943.
2. VERHALEN UIT DE OORLOG. Ook in Hengevelde doken Joodse mensen onder of anderen die zich wilden verstoppen voor de Duitse bezetter. Helaas liep het niet altijd goed af. Vanuit het westen en zuiden en uit de buurt van Arnhem zochten mensen onderdak. In het oosten des lands vonden ze dat. Ook in en rond Hengevelde. Dat leverde eveneens weer verhalen op.
3. DE BEVRIJDING. Op 1 april 1945 werden de Duitsers het dorp uitgejaagd. De Wegdammers waren blij en vooral opgelucht. Maar dat gold helaas niet voor iedereen. Een tijdelijke inwoner van het dorp werd door een vluchtende Duitser omgebracht.